مهاجرت تحصیلی چیست و چه اهمیتی دارد؟
مهاجرت تحصیلی معمولاً با هدف ادامهٔ تحصیل در مقاطع مختلف آموزشی، از دبیرستان تا پسادکتری، انجام می‌شود.
دانش‌آموزان و دانشجویان با مهاجرت به کشورهای دیگر، از شرق آسیا تا آمریکای جنوبی، در دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزشی معتبر مشغول به تحصیل می‌شوند و در نهایت مدرکی بین‌المللی می‌گیرند.
اما مهاجرت تحصیلی چه اهمیت و مزایایی برای دانش‌آموزان و دانشجویان ایرانی دارد؟
- آموزشی باکیفیت‌تر را دسترس‌پذیر می‌کند: تحصیل در دانشگاه‌های معتبر جهان فرصتی برای دسترسی به منابع علمیِ به‌روز، استفاده از امکانات آموزشی پیشرفته، و یادگیری از اساتید برجستهٔ بین‌المللی است.
- مهارت‌های زبانی و فرهنگی فرد را توسعه می‌دهد: زندگی و تحصیل در کشوری دیگر با محیطی جدید باعث تقویت مهارت‌های زبانی دانشجویان و آشنایی آن‌ها با سایر فرهنگ‌ها می‌شود.
- فرصت‌های شغلی را افزایش می‌دهد: داشتن مدرک تحصیلی از دانشگاه‌های معتبر خارجی، به‌ویژه با شرکت در دوره‌های تمام‌وقت، شانس اشتغال در شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ را افزایش می‌دهد.
- شبکه‌های اجتماعی و حرفه‌ای می‌سازد: برقراری ارتباط با دانشجویان و اساتید از سرتاسر جهان به ایجاد شبکه‌های حرفه‌ای منجر می‌شود که در مسیر ادامهٔ تحصیل و اشتغال بسیار اثرگذار خواهند بود.
- تجربهٔ زندگی مستقلی را فراهم می‌کند: مهاجرت تحصیلی برای دانشجویان بین‌المللی فرصت تجربهٔ زندگی مستقل و افزایش اعتمادبه‌نفس در مواجهه با چالش‌های جدید ایجاد می‌کند.
مهاجرت تحصیلی با توجه به همهٔ این مزایا (و نقاط قوت دیگری که می‌توان به آن‌ها افزود) طرف‌داران زیادی میان دانش‌آموزان و دانشجویان همهٔ دنیا، از جمله ما ایرانی‌ها، دارد.
اما پیش از تصمیم‌گیری دربارهٔ مهاجرت تحصیلی باید شرایط کشور مقصد، دانشگاه مورد نظر و هزینه‌های زندگی و تحصیل با دقت و بر اساس منابع به‌روز بررسی شوند.
مراحل مهاجرت تحصیلی برای ایرانی‌ها چه هستند؟
مهاجرت تحصیلی فرایندی چندمرحله‌ای و پیچیده است که به تحقیق و بررسی همه‌جانبه، برنامه‌ریزی دقیق، و مدیریت منابع نیاز دارد. در این قسمتِ مقالهٔ ابرادین همهٔ آنچه را باید در این زمینه بدانید، به‌صورت گام‌به‌گام با شما در میان می‌گذاریم.
۱. کشور مقصد را انتخاب کنید
مسلماً همهٔ کشورهای خارجی برای تحصیل در همهٔ رشته‌ها مناسب نیستند! بعضی کشورها برای رشته‌هایی مشخص امکانات و بازار کاری بهتر دارند. برای نمونه، ایالات متحده، کانادا، آلمان، انگلستان و استرالیا، هرکدام برای بعضی رشته‌ها توصیه می‌شوند.
در ادامه مهم‌ترین معیارهای انتخاب مقصد تحصیلی را مرور، و چند کشور پُرطرف‌دار میان دانش‌آموزان و دانشجویان ایرانی را با هم مقایسه می‌کنیم.
چه معیارهایی را برای انتخاب مقصد مقایسه کنیم؟
برای انتخاب بهترین کشور بر اساس نیازها و شرایط خودتان باید کیفیت آموزش، هزینه‌های تحصیل و زندگی، زبانی که بهتر می‌دانید و فرصت‌های شغلی بعد از فارغ‌التحصیلی در کشور مقصد را در نظر بگیرید.
- کیفیت آموزش: کیفیت آموزشی کالج‌ها و دانشگاه‌ها در کشورهای مختلف فرق دارد. تحصیل در دانشگاه‌هایی با رتبهٔ بالا تأثیری مستقیم روی دانش و مهارت‌های فارغ‌التحصیلان خواهد داشت، و فرصت‌های شغلی بهتری بعد از فارغ‌التحصیلی فراهم می‌کند.
- هزینه‌های تحصیل و زندگی: تحصیل در بعضی کشورها هزینهٔ بالایی دارد، و در بعضی دیگر به‌صورت رایگان یا با هزینه‌ای بسیار اندک، حتی برای ایرانی‌ها، امکان‌پذیر است. علاوه‌بر شهریه، هزینه‌های زندگی مانند مسکن، خوردوخوراک و حمل‌ونقل هم باید مد نظر قرار بدهید. نکتهٔ مهم اینکه در بعضی کشورها امکان کار دانشجویی وجود دارد که برای تأمین بخشی از هزینه‌ها کارساز است.
- زبان: زبان آموزشی در کشور مقصد نقشی بسیار مهم برای موفقیت تحصیلی دارد. بیشتر دانشگاه‌های بین‌المللی در کشورهای خارجی برنامه‌های تحصیلی به زبان انگلیسی ارائه می‌دهند، اما در بعضی دیگر تسلط به زبان بومی ضروری است.
- فرصت‌های شغلی: بعضی کشورها به دانشجویان بین‌المللی اجازهٔ کار برای مدتی معین بعد از فارغ‌التحصیلی می‌دهند. چنین فرصتی تجربهٔ کاریِ ارزشمندی به همراه دارد، و چه‌بسا روی اقامت دائم هم اثرگذار باشد.
همهٔ این عوامل را در نظر بگیرید. می‌توانید جدولی بکشید و هر ردیف آن را به یکی از کشورهای مد نظرتان اختصاص بدهید. هر معیار را در ستونی بنویسید. تکمیل این جدول به تصمیم‌گیری ساختاریافته کمک می‌کند.
مثلاً چنین جدولی بکشید و آن را با کشورهای مد نظرتان و اطلاعاتی پُر کنید که دربارهٔ معیارهای انتخاب به دست می‌آورید:
| کشور | کیفیت آموزش | هزینه‌ها | زبان | فرصت شغلی |
| آمریکا | ||||
| آلمان | ||||
| کانادا | ||||
| … | ||||
| … |
بهترین کشور برای مهاجرت تحصیلی کدام است؟
انتخاب کشور مناسب برای مهاجرت تحصیلی به رشته تحصیلی و اهداف حرفه‌ای هر فردی بستگی دارد. در ادامهٔ این راهنمای ابرادین بعضی از بهترین کشورها برای مهاجرت تحصیلی ایرانی‌ها بر اساس رشته‌های مختلف را مرور می‌کنیم:
- مهندسی و فناوری: ایالات متحده دانشگاه‌های معتبری مانند ام‌آی‌تی و استنفورد دارد، و مقصدی همیشگی برای علاقه‌مندان به تحصیل در رشته‌های مهندسی و فناوری است. آلمان هم دانشگاه‌های صنعتیِ فوق‌العاده‌ای برای دانشجویان، و فرصت‌های شغلی درجه‌یکی برای فارغ‌التحصیلان مهندسی دارد. در این مقاله با شش رشتهٔ مهندسی با چشم‌اندازی عالی آشنا شوید.
- علوم پزشکی: سیستم آموزشی پیشرفته و دانشگاه‌های معتبر کانادا در حوزهٔ علوم پزشکی معروف هستند. به همین خاطر مقصدی پُرطرف‌دار میان نخبگان این رشته‌ها به شمار می‌رود. انگلستان هم دانشگاه‌های بسیار معروف و مهمی مانند آکسفورد و کمبریج دارد که تحصیل رشته‌های پزشکی در آن‌ها تقریباً ۶ سال طول می‌کشد. این مقاله دربارهٔ بهترین کشورها برای تحصیل پزشکی را هم مطالعه کنید.
- علوم انسانی و اجتماعی: فرانسه تاریخچه‌ای پُررنگ در حوزهٔ علوم انسانی دارد. دانشگاه‌های قدیمی و معتبر فرانسوی در چنین محیطی توسعه یافته‌اند. ایتالیا هم، به‌عنوان قلب هنر و تاریخ اروپا، دوره‌های تحصیلیِ متنوع، و بازار کار فعالی در این زمینه دارد.
- مدیریت و بازرگانی: ایالات متحده مدارس بازرگانیِ فوق‌العاده‌ای مثل هاروارد و وارتون دارد که رشته‌های مدیریت و بازرگانیِ معروفی دارند. در آسیا هم سنگاپور با برنامه‌های MBA باکیفیتش گزینه‌ای مناسب برای متقاضیان تحصیل در این رشته‌ها به شمار می‌رود.
- علوم کامپیوتر و فناوری اطلاعات: هند دانشگاه‌های معتبری در حوزهٔ فناوری اطلاعات دارد، و مزیتش نسبت به کشورهای اروپایی و آمریکا هزینه‌های مقرون‌به‌صرفه‌اش است. دانشگاه‌های استرالیایی هم دوره‌های معتبری در زمینهٔ علوم کامپیوتر دارند.
۲. دربارهٔ رشته و دانشگاه تحقیق کنید
انتخاب دانشگاه و رشتهٔ مناسب تأثیر زیادی روی کیفیت تحصیل و آیندهٔ شغلی دارد. مرور رتبه‌بندی‌های بین‌المللی، وب‌سایت رسمی دانشگاه‌ها، و نظرات دانشجویان و فارغ‌التحصیلان اطلاعاتی مفید دراین‌باره در اختیارتان می‌گذارد.
- رتبه‌بندی‌های بین‌المللی –مانند QS و THE و ARWU– اطلاعاتی مفید دربارهٔ رتبه‌بندی کلی دانشگاه‌ها و رتبه‌بندی بر اساس رشته‌های تحصیلی، معیارهای ارزیابی و مقایسه بین دانشگاه‌های سرتاسر دنیا، کیفیت آموزش و پژوهش‌های علمی، و نرخ اشتغال فارغ‌التحصیلان ارائه می‌دهند.
- وب‌سایت‌های رسمی دانشگاه‌ها نیز منبعی مهم برای بررسی جزئیات برنامه‌های آموزشی، اعضای هیئت علمی، شرایط پذیرش و فرصت‌های شغلی مرتبط با رشتهٔ مورد نظر هستند. بسیاری از دانشگاه‌ها واحدی ویژه برای دانشجویان بین‌المللی دارند که اطلاعاتی دربارهٔ هزینه‌های تحصیل، شرایط ویزا و امکان دریافت بورسیه ارائه می‌دهند.
- مرور تجربه‌های دانشجویان و فارغ‌التحصیلان از طریق انجمن‌های دانشجویی، شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌هایی مانند Reddit و LinkedIn هم دیدگاهی واقع‌بینانه‌تر دربارهٔ کیفیت آموزشی دانشگاه‌ها و شرایط زندگی در کشور مقصد در اختیار متقاضیان قرار می‌دهند.
بعد از جمع‌آوری همهٔ این اطلاعات چند دانشگاه برتر در رشتهٔ مورد نظرتان را با هم مقایسه و بهترین گزینه را بر اساس شرایط خودتان انتخاب کنید. مسلماً یک دانشگاه و رشتهٔ مشخص برای همهٔ متقاضیان توصیه نمی‌شود!
۳. مدارک لازم را آماده کنید
همهٔ مدارک لازم برای اخذ پذیرش از دانشگاه‌های خارجی را آماده و ترجمهٔ رسمی کنید. این‌ها رایج‌ترین مدارکی هستند که بیشتر دانشگاه‌ها از متقاضی می‌خواهند:
- مدرک تحصیلی یا دانشنامه: مدرک فارغ‌التحصیلی از مقطع قبلی؛ مثلاً متقاضیان تحصیل در مقطع کارشناسی‌ارشد باید مدرک کارشناسی خود را ارائه بدهند.
- ریزنمره‌ها: ریزنمره‌ها (transcript) شامل نمره‌های همهٔ دروس گذرانده‌شده در مقطع قبلی هستند. بعضی دانشگاه‌ها ریزنمره‌ها را به‌صورت آنلاین، از طریق سیستم‌هایی مانند Scrip-Safe یا National Student Clearinghouse درخواست می‌کنند.
- مدرک زبان: نمرهٔ قبولی از آزمون‌های زبانی مانند TOEFL، IELTS یا PTE برای اثبات تسلط به زبان انگلیسی. آیا می‌دانید شش آزمون معتبر زبان انگلیسی که در ایران هم برگزار می‌شوند کدام‌ها هستند؟
- رزومهٔ تحصیلی: رزومه (resume) یا سی‌وی (CV) باید شامل اطلاعات تحصیلی، تجربه‌های کاری، پروژه‌ها، مهارت‌ها و دستاوردهای مرتبط باشد. راهنمای کامل ابرادین دربارهٔ نوشتن رزومهٔ تحصیلی را حتماً مطالعه کنید.
- انگیزه‌نامه: انگیزه‌نامه (statement of purpose) نامه‌ای رسمی به‌قلمِ متقاضی است که در آن توضیح می‌دهد چرا قصد تحصیل در رشته و دانشگاه مد نظرش را دارد. دربارهٔ چگونگی نوشتن انگیزه‌نامه این مقاله را بخوانید.
- توصیه‌نامه: توصیه‌نامه (letter of recommendation) را اساتید، کارفرمایان یا حتی همکاران ارشد متقاضی در دوره‌های تحصیلی، پژوهشی و کاری می‌نویسند. پنج نکتهٔ کاربردی دربارهٔ نوشتن توصیه‌نامه را اینجا بخوانید.
- پروپوزال تحقیقاتی: ارائهٔ پروپوزال تحقیقاتی (research proposal) برای مقاطع تحصیلات تکمیلی، به‌ویژه دکتری، الزامی است. هفت نکتهٔ مهم دربارهٔ نوشتن ریسرچ پروپوزال را اینجا بخوانید.
- پورتفولیو: ارائهٔ نمونه‌کار یا پورتفولیو (portfolio) برای رشته‌های هنری و طراحی الزامی است. راهنمای ساخت پورتفولیو برای اپلای را اینجا مطالعه کنید.
- اثبات تمکن مالی: مدرک تمکن مالی (financial proof) برای اثبات توانایی مالیِ متقاضی یا خانواده‌اش برای پرداخت شهریه و هزینه‌های زندگی او در طول تحصیل است. راهنمای ابرادین دربارهٔ گواهی تمکن مالی برای ویزای دانشجویی را حتماً بخوانید.
مدارکی که به زبان فارسی هستند باید به انگلیسی یا زبان کشور مقصد ترجمهٔ رسمی شوند. مترجم رسمی و مورد تأییدِ قوهٔ قضائیه باید ترجمه را انجام بدهد و آن را مُهر بزند. برای دانستن تعرفهٔ ترجمه رسمی این راهنمای ابرادین را بخوانید.
نکتهٔ قابل توجه اینکه گواهی‌های مرتبط مانند گواهی‌نامه‌های شرکت در دوره‌های آموزشی، پروژه‌های تحقیقاتی، کارآموزی‌ها و جوایز تحصیلی هم ارزش افزوده‌ای به درخواست متقاضی می‌دهند.
آیا باید مدرک زبان برای اخذ پذیرش تحصیلی داشته باشیم؟
مدرک زبان از مهم‌ترین الزامات برای پذیرش در دانشگاه‌های معتبر خارجی است. این مدرک نشان‌دهندهٔ توانایی متقاضی در برقراری ارتباط مؤثر به زبان انگلیسی یا زبان رسمی کشور مقصد است.
آزمون‌های آیلتس و تافل معتبرترین و معروف‌ترین آزمون‌های زبانی برای سنجش مهارت زبان انگلیسی متقاضی هستند. اکثر دانشگاه‌های بین‌المللی نمرهٔ یکی از این دو آزمون را برای پذیرش دانشجو می‌خواهند:
- آزمون آیلتس: این آزمون بین‌المللی شامل چهار بخش خواندن، نوشتن، صحبت‌کردن و شنیدن است، و هر بخش نمره‌ای جداگانه دارد. نمرهٔ کلی آیلتس بین صفر تا ۹ است، و بسیاری از دانشگاه‌ها نمرهٔ ۶٫۵ به بالا را برای پذیرش دانشجوی بین‌المللی می‌خواهند. اگر میخوای درباره آزمون آیلتس بیشتر بدونی مقاله همه چیز درباره آیلتس ۲۰۲۵ + هزینه آزمون آیلتس و منابع آیلتس رو حتما بخون.
- آزمون تافل: این آزمون بیشتر به‌صورت آنلاین برگزار می‌شود و شامل بخش‌هایی مشابه آیلتس است. نمرهٔ تافل از صفر تا ۱۲۰ است. نمرهٔ حداقلی برای پذیرش در دانشگاه‌های بین‌المللی معمولاً بین ۸۰ تا ۱۰۰ در نظر گرفته می‌شود. اگر میخوای درباره آزمون تافل بیشتر بدونی مقاله همه چیز درباره تافل + هزینه آزمون تافل در ایران و بهترین منابع تافل رو حتما بخون.
در بعضی رشته‌ها یا دانشگاه‌ها نمرهٔ قبولی در آزمون‌های استانداردی مانند جی‌آرای، جی‌مت و ال‌ست هم جزو الزامات هستند. نکتهٔ مهم اینکه این‌ها آزمون زبان نیستند، بلکه آزمون‌هایی تخصصی هستند که به زبان انگلیسی برگزار می‌شوند:
کتابچه اصطلاحات اپلای 📖
راهنمایی برای شروع مسیر اپلای شما که به صورت رایگان از طریق دکمه زیر قابل دسترس است.👇
کتابچه اپلای ابرادین- آزمون GRE: این آزمون بیشتر برای پذیرش در دوره‌های تحصیلات تکمیلی است، و بخش‌هایی مانند تحلیل منطقی، ریاضیات و نوشتن دارد.
- آزمون GMAT: این آزمون عمدتاً برای پذیرش در رشته‌های مدیریت کسب‌وکار و MBA لازم می‌شود، و تأکید بیشتری روی بخش‌های مرتبط با مدیریت، استراتژی و تحلیل‌های کمّی دارد.
- آزمون LSAT: این آزمون استاندارد برای ورود به دانشکده‌های حقوق در ایالات متحده و کاناداست. ال‌ست مهارت‌های لازم مانند استدلال منطقی، تحلیل متون و تفکر تحلیلی را می‌سنجد.
الزامات زبانی و نمرهٔ قابل قبول برای هر دانشگاه و دورهٔ تحصیلی تفاوت‌هایی دارد. بنابراین پیش از هر اقدامی برای ثبت‌نام در آزمون‌های زبان، شرایط دانشگاه و رشتهٔ مد نظرتان را در وب‌سایت رسمی آن بررسی کنید.
۴. اپلای کنید
تا اینجا دربارهٔ جست‌وجوی بهترین کشور و دانشگاه برای تحصیل، و بعد هم آماده‌سازی مدارک لازم برای ویزای تحصیلی گفتیم؛ اما شاید پیچیده‌ترین و حساس‌ترین مرحله ارسال درخواست برای دانشگاه‌های خارجی یا به‌اصطلاح اپلای (apply) باشد.
در ادامهٔ این راهنمای ابرادین به تک‌تکِ جنبه‌های اپلای یا ارسال درخواست پذیرش می‌پردازیم:
چگونه درخواست پذیرش را برای دانشگاه مقصد بفرستیم؟
بیشتر دانشگاه‌های معتبر بین‌المللی برای پذیرش درخواست‌ها از وب‌سایت رسمی خودشان استفاده می‌کنند. پس برای آگاهی از روند اپلای و چگونگیِ ارسال درخواست به وب‌سایت رسمی دانشگاه مورد نظرتان مراجعه کنید.
در قسمت پذیرش این پورتال‌ها معمولاً باید اطلاعات شخصی و تحصیلی خودتان را وارد، و مدارک لازم را –که بالاتر فهرست کردیم– بارگذاری کنید. در فرایند ارسال مدارک به این نکته‌های مهم توجه کنید:
- قبل از ارسال درخواست مطمئن شوید همهٔ مدارک و اسناد دقیق و به‌روز هستند.
- لازم نیست همهٔ مدارک را ترجمهٔ رسمی کنید. هر دانشگاهی ترجمهٔ مدارکی مشخص را می‌خواهد.
- بعضی دانشگاه‌ها مدارکی اضافی می‌خواهند، و بعضی آزمون یا مصاحبه‌ای آنلاین برای ارزیابی کلی وضعیت متقاضی برگزار می‌کنند.
- اگر قرار است در مصاحبه‌ای آنلاین یا حضوری شرکت کنید، حتماً لباس مناسبی بپوشید که خود دانشگاه توصیه کرده است.
- فایل‌های مدارک را در قالب و حجمی بفرستید که استاندارد دانشگاه مقصد است. هر دانشگاهی شرایط و محدودیت‌هایی در این زمینه دارد.
- بیشتر دانشگاه‌ها هزینهٔ اپلای دریافت می‌کنند. این هزینه‌ها معمولاً غیرقابل استرداد هستند. پس قبل از پرداخت، از دقیق‌بودنِ مدارک و اطلاعات مطمئن شوید.
پس از ارسال درخواست معمولاً کد پیگیری به متقاضی ارائه می‌شود تا از طریق آن وضعیت درخواستش را دنبال کند. این کد را جایی مطمئن یادداشت کنید تا فراموش یا گُم نشود.
باز هم تأکید می‌کنیم هر دانشگاهی فرایند خودش را برای بررسی و پذیرش درخواست‌ها دارد. همیشه دستورالعمل‌های دانشگاه مقصد را در وب‌سایت رسمی خودش بخوانید و درست طبق آن عمل کنید.
بهترین زمان برای اپلای چه وقتی است؟
هر دانشگاهی مهلتی (deadline) برای ارسال مدارک و پذیرش تعیین می‌کند. این زمان‌بندی برای هر دورهٔ تحصیلی و نوع درخواست (پذیرش عادی یا پذیرش برای ترم تابستانی و بهار) فرق دارد. این مهلت‌ها را در وب‌سایت رسمی دانشگاه جست‌وجو، و آن‌ها را رعایت کنید.
مهلت اپلای دانشگاه‌های خارجی به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند:
- پذیرش زودهنگام (early admission)،
- و پذیرش عادی (regular admission).
مهلت درخواست‌های پذیرش زودهنگام معمولاً چند ماه قبل از پذیرش عادی بسته می‌شود. این اپلای زودهنگام شانس متقاضی را در پذیرش افزایش می‌دهد، اما ممکن است الزامات خاصی هم، مانند تصمیم‌گیری سریع یا محدودیت در انتخاب دانشگاه، داشته باشد.
پذیرش عادی معمولاً مهلت بیشتری دارد، و برای بسیاری از دانشگاه‌ها طی ماه‌های ژانویه یا فوریه (برای ترم پاییز یا زمستان) است. توصیه می‌شود درخواست‌هایتان را حداقل شش ماه قبل از مهلت نهایی ارسال کنید تا دچار مشکلی نشوید.
بعضی دانشگاه‌ها مهلت‌های متفاوتی برای متقاضیان بین‌المللی و دانشجویان بومی دارند. به همین خاطر حتماً تاریخ‌های ویژهٔ پذیرش دانشجویان بین‌المللی را جست‌وجو و رعایت کنید.
نکتهٔ مهم دیگر اینکه درخواست پذیرش بعد از مهلت تعیین‌شده معمولاً پذیرفته نمی‌شود، مگر اینکه دانشگاه برنامهٔ خاصی برای پذیرش دیرهنگام داشته باشد.
ویزای تحصیلی چیست و چگونه صادر می‌شود؟
ویزای تحصیلی مجوزی قانونی است که دولت‌ها به دانشجویان خارجی اعطا می‌کنند تا برای مدتی معین در کشورشان به تحصیل بپردازند. ویزای تحصیلی ویزایی غیرمهاجرتی است، یعنی دارندهٔ ویزا بعد از فارغ‌التحصیلی باید به کشورش برگردد.
دانشجویانی که قصد تحصیل در دانشگاه‌های خارجی را دارند باید مدارکشان را آماده کنند، درخواستشان را به کنسولگری یا سفارتخانهٔ کشور مقصد تحویل بدهند، و ویزای تحصیلی بگیرند.
در بیشتر کشورهای دنیا ویزای تحصیلی فقط برای متقاضیانی صادر می‌شود که از موسسهٔ آموزشی معتبری پذیرش بگیرند، و ثابت کنند قادر به تأمین هزینه‌های تحصیل و زندگی خود در مدت حضورشان در آن کشور هستند.
انواع ویزای تحصیلی چه هستند؟
کشورها بسته به نوع و سطح دورهٔ آموزشی ویزاهای دانشجویی مختلفی دارند. در ادامهٔ این راهنمای ابرادین سه ویزای تحصیلی از سه کشور پُرطرف‌دار میان دانشجویان بین‌المللی را مرور می‌کنیم.
ویزای F1 برای ایالات متحده
ویزای F1 برای دانشجویانی بین‌المللی است که قصد دارند در دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزشی در ایالات متحده تحصیل کنند.
این ویزا برای تحصیل در مقاطع کارشناسی و بالاتر صادر می‌شود، و دارنده‌اش اجازهٔ تحصیل در دوره‌های تمام‌وقت را دارد، یعنی عموماً برای متقاضیان شرکت در دوره‌های تحصیلیِ پاره‌وقت صادر نمی‌شود.
استادی پرمیت برای کانادا
اِستادی پرمیت (Study Permit) مجوزی است که برای متقاضیان و دانشجویان بین‌المللی صادر می‌شود تا در مؤسسه‌های آموزشی معتبر کانادا تحصیل کنند.
این مجوز معمولاً برای دوره‌های تحصیلی تمام‌وقت صادر می‌شود، و متقاضیان باید اثبات کنند قادر به تأمین هزینه‌های تحصیل و زندگی خود طی مدت حضورشان در کانادا هستند.
ویزای تایر ۴ برای انگلستان
ویزای Tier 4 برای کسانی است که قصد تحصیل در مؤسسه‌های آموزش عالی انگلستان را دارند. این ویزا مانند ویزای F1 آمریکا معمولاً برای تحصیل در مقاطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد صادر می‌شود.
متقاضیان اخذ ویزای تایر ۴ انگلستان باید از مؤسسهٔ آموزشی دارای تأییدیه از دولت این کشور پذیرش دریافت کرده باشند، و تمکن مالی خود را هم ثابت کنند.
مراحل اخذ ویزای تحصیلی چه هستند؟
فرایند اخذ ویزای تحصیلی بسته به کشور مقصد و نوع دورهٔ تحصیلی متفاوت است. اول اینکه باید از دانشگاه مورد نظرتان پذیرش بگیرید. گام‌های بعدی را در ادامه مرور می‌کنیم:
۱. تکمیل فرم‌های مربوطه
فرم‌های آنلاین درخواست ویزای تحصیلی را –که عموماً دربردارندهٔ اطلاعات شخصی، تحصیلی و مالی هستند– باید پُر کنید.
بعضی سفارتخانه‌ها از متقاضی می‌خواهند فرم‌های اضافی، مانند فرم‌های مخصوص ثبت‌نام در سیستم‌های نظارتی دانشجویان، را هم تکمیل نمایند. مثلاً در ایالات متحده تکمیل فرم DS-160 برای درخواست ویزای F1 ضروری است.
۲. پرداخت هزینه‌ها
هزینهٔ اخذ ویزای تحصیلی برای هر کشوری فرق دارد. این هزینه‌ها معمولاً شامل پردازش و صدور ویزا، و همین‌طور خدمات سیستم‌های نظارتی مانند SEVIS ایالات متحده است.
بعضی کشورها مانند آلمان مبلغی برای تضمین تمکن مالی هم می‌خواهند که در حسابی متعلق به دانشجو در کشور مقصد بلوکه می‌شود، و هر ماه مقداری مشخص از آن قابل برداشت خواهد بود.
۳. شرکت در مصاحبهٔ ویزا
مصاحبهٔ ویزای تحصیلی در سفارت یا کنسولگری کشور مقصد برگزار می‌شود، و متقاضی باید به سؤالات افسر پرونده پاسخ بدهد. سؤالات سفارت معمولاً دربارهٔ دلایل متقاضی برای تحصیل، برنامه‌های مالی و اثبات تمایلش برای بازگشت به کشور بعد از پایان تحصیل هستند.
این مصاحبه در بعضی کشورها مانند ایالات متحده برای متقاضیان ویزای تحصیلی ضروری است. نکتهٔ مهم اینکه در صورت بروز هرگونه شبهه یا تردید از سوی افسر پرونده دربارهٔ قصد متقاضی ممکن است اسناد اضافی هم خواسته شوند.
ویزای تحصیلی چه شرایط و محدودیت‌هایی دارد؟
ویزای تحصیلی هر کشوری محدودیت‌ها و شرایط خاصی برای دانشجوی بین‌المللی دارد. هدف از این محدودیت‌ها تضمین استفادهٔ درست از ویزاست؛ یعنی ویزا باید به دست کسانی برسد که هدفشان واقعاً تحصیلات عالیه است.
برای نمونه به این شرایط و محدودیت‌های چند ویزای تحصیلی توجه کنید:
- ویزای تحصیلی بسیاری از کشورها اجازهٔ کار محدود حین تحصیل به دانشجو می‌دهد؛ یعنی دانشجویان بین‌المللی در ساعت‌هایی مشخص داخل یا خارج از دانشگاه می‌توانند مشغول به کار شوند.
- این ساعت‌های مشخص معمولاً ۱۰ تا ۲۰ ساعت در هفته است. برای مثال، دانشجویان دارندهٔ ویزای F1 ایالات متحده در طول ترم تحصیلی فقط تا ۲۰ ساعت در هفته کار می‌کنند، اما در تعطیلات و تابستان‌ها می‌توانند به‌طور تمام‌وقت کار کنند.
- بعضی کشورها مانند کانادا به دانشجویان این امکان را می‌دهند که خارج از دانشگاه هم مشغول به کار شوند، اما این کار به قراردادی مرتبط با رشتهٔ تحصیلی یا پروژه‌های آموزشی نیاز دارد. برای مثال، دانشجویان رشته‌های فنی به‌صورت کارآموز یا در قالب دوره‌های عملی در پروژه‌های تحقیقاتی مشغول به کار می‌شوند.
- بسیاری از کشورهای دنیا به دانشجویان بین‌المللیِ دارندهٔ ویزای تحصیلی اجازه نمی‌دهند بدون مجوزهای لازم در خارج از محوطه دانشگاه یا در کارهایی غیرمرتبط با رشتهٔ تحصیلی خود مشغول به کار شوند.
اگر دانشجویی این مقررات و قوانین را نقض کند، ویزای تحصیلی‌اش لغو می‌شود و مجبور به ترک کشور خواهد شد. بنابراین دانشجویان باید همهٔ محدودیت‌ها و ضوابط کاری را با دقت مطالعه نمایند، و از هرگونه کار غیرقانونی اجتناب کنند.
آیا امکان تبدیل ویزای تحصیلی به اقامت دائم وجود دارد؟
بسیاری از دانشجویان بین‌المللی دنبال دریافت اقامت دائم یا مجوز کار بلندمدت در کشور مقصد بعد از فارغ‌التحصیلی هستند. البته این دو با هم تفاوت دارند:
- مجوز کار بعد از فارغ‌التحصیلی محدودیت یک تا چندساله دارد،
- اما اجازهٔ اقامت دائم در مسیر اخذ شهروندی (citizenship) است.
تبدیل ویزای تحصیلی به اقامت دائم امکان‌پذیر است، اما بسته به کشور مقصد و شرایط خاص آن تفاوت‌های زیادی دارد.
بعضی کشورهای پُرطرف‌دارتر میان دانشجویان بین‌المللی، مانند کانادا، استرالیا و ایالات متحده، برنامه‌هایی برای تسهیل تبدیل ویزای تحصیلی به اقامت دائم هم ارائه می‌دهند.
اقامت در کانادا بعد از فارغ‌التحصیلی
دانشجویان بین‌المللی در کانادا بعد از اتمام تحصیل می‌توانند برای دریافت ویزای کار پس از تحصیل (Post-Graduation Work Permit) اقدام کنند. دارندگان این ویزا به‌مدتی معین (معمولاً یک تا ۳ سال) در کانادا مشغول به کار می‌شوند.
فارغ‌التحصیلان بعد از کسب تجربهٔ کاری در کانادا می‌توانند برای برنامه‌های مهاجرتی مانند اکسپرس اینتری (Express Entry) یا پی‌ان‌پی (Provincial Nominee Program) اقدام کنند؛ برنامه‌هایی که عموماً به اخذ اقامت دائم منتهی می‌شوند.
اقامت در استرالیا بعد از فارغ‌التحصیلی
دانشجویان بین‌المللی در استرالیا بعد از پایان تحصیل می‌توانند ویزای کار موقت (Temporary Graduate Visa) دریافت کنند. دارندگان این ویزا اجازه دارند به‌مدت ۲ تا ۴ سال در این کشور کار کنند.
اخذ این ویزا و کسب تجربهٔ کاری در استرالیا به متقاضیان کمک می‌کند امتیازات لازم برای مهاجرت دائم از طریق سیستم Skilled Migration Program را هم کسب کنند.
اقامت در ایالات متحده بعد از فارغ‌التحصیلی
تبدیل ویزای تحصیلی به اقامت دائم در آمریکا کمی دشوارتر است. دانشجویان بین‌المللی بعد از فارغ‌التحصیلی می‌توانند برای اخذ ویزای H-1B (ویزای کار ویژه برای متخصص‌ها) درخواست بدهند و به‌طور قانونی در این کشور کار کنند.
دارندگان این ویزا بعد از چند سال کسب تجربهٔ کاری می‌توانند برای اخذ گرین کارت یا اقامت دائم اقدام کنند. البته این فرایند مستلزم حمایت از سوی کارفرمایی آمریکایی و پشت‌سرگذاشتنِ مراحل قانونی است.
اسکالرشیپ چیست و چگونه بورسیه تحصیلی بگیریم؟
اسکالرشیپ (schoalrship) یا بورسیه تحصیلی کمک‌هزینه‌ای است که بعضی دانشگاه‌ها، نهادهای خصوصی یا دولتی برای پوششِ –بخشی از یا حتی کل– هزینه‌های تحصیلی، از جمله شهریه، کتاب‌ها، خوابگاه، و هزینه‌های زندگی به دانشجویان اعطا می‌کنند.
برای دریافت بورسیه تحصیلی با جست‌وجو و تحقیق شروع کنید. بورسیه‌هایی را پیدا کنید که با رشتهٔ تحصیلی، شرایط مالی و سایر ویژگی‌های شما تطابق داشته باشند. چون هر نهادی شرایط و مقررات خودش را برای اعطای اسکالرشیپ تعیین می‌کند.
برای پیداکردنِ بورسیه‌های تحصیلی از منابع معتبر و پایگاه‌های دادهٔ تخصصی استفاده کنید. این‌ها مهم‌ترین منابعِ دردسترس هستند:
- وب‌سایت‌های رسمی دانشگاه‌ها و نهادها،
- پایگاه‌های جست‌وجوی بورسیه مانند Mastersportal،
- وب‌سایت‌های سازمان‌ها و بنیادهای خصوصی و دولتی که بورسیه اعطا می‌کنند.
بعد از یافتن بورسیهٔ مناسب مدارک لازم شامل رزومهٔ تحصیلی، توصیه‌نامه‌ها، مدارک مالی و سایر اسناد را آماده، و برای نهاد ارائه‌دهندهٔ اسکالرشیپ ارسال کنید.
نکتهٔ مهم اینکه رزومه و درخواست شما باید توانمندی‌ها، دستاوردها، و اهدافتان را نشان بدهند، تا هیئت پذیرش را مجاب به اعطای بورسیه کنند. مهم‌ترین نکته‌هایی که باید رعایت کنید عبارت‌اند از:
- تطابق درخواست با نیازها و الزامات بورسیه،
- نوشتن انگیزه‌نامه‌ای قوی با شرح اهداف و انگیزه‌ها،
- تأکید روی دستاوردهای علمی و غیرعلمیِ مرتبط، و مشارکت در فعالیت‌های خارج از دانشگاه.
انواع اسکالرشیپ چه هستند؟
بورسیه‌های تحصیلی یا اسکالرشیپ‌ها به‌طور کلی، و بر اساس نهاد اعطاکننده‌شان، در سه دستهٔ اصلی قرار می‌گیرند که عبارت‌اند از:
بورسیه‌های دولتی: این اسکالرشیپ‌ها را دولت‌ها به دانشجویان بومی و بین‌المللی ارائه می‌دهند. بورسیه‌های دولتی هزینه‌های تحصیل، زندگی و گاهی هزینه‌های سفر را پوشش می‌دهند. بورسیه‌های فولبرایت (Fulbright) و شیونینگ (Chevening) از معروف‌ترین اسکالرشیپ‌های دولتی هستند.
بورسیه‌های دانشگاهی: بعضی دانشگاه‌های بزرگ هم به دانشجویان متقاضی کمک‌هزینه‌های تحصیلی اعطا می‌کنند. این بورسیه‌ها بر اساس نیاز مالی، شایستگی علمی، یا فعالیت‌های فوق‌برنامه به متقاضیان تعلق می‌گیرند. دانشگاه‌ها مسئول تخصیص بودجهٔ این اسکالرشیپ‌ها هستند.
بورسیه‌های خصوصی: این اسکالرشیپ‌ها را سازمان‌ها و مؤسسات خصوصی یا غیرانتفاعی ارائه می‌کنند. چنین بورسیه‌هایی معمولاً بر اساس معیارهایی مشخص، مانند استعداد در رشته‌های خاص (هنر، ورزش، تکنولوژی) و نیاز مالی اعطا می‌شوند. سازمان‌هایی مانند Fund for Education Abroad و Rotary International از معروف‌ترین ارائه‌دهندگان بورسیه در دنیا هستند.
برای کسب اطلاعات دقیق‌تر دربارهٔ انواع بورسیه راهنمای کامل ابرادین را بخوانید.
چگونه برای اسکالرشیپ درخواست بدهیم؟
اسکالرشیپ research-based یا بورسیهٔ تحقیقاتی برای انجام پژوهش در مقاطع کارشناسی‌ارشد و دکتری به متقاضیان اعطا می‌شود، و شامل همکاری با اساتید در پروژه‌های علمی است.
در این بخش از راهنمای ابرادین مراحل گرفتن بورسیهٔ تحقیقاتی، از یافتن اسکالرشیپ تا تهیهٔ مدارک لازم و ارسال درخواست پذیرش را مرور می‌کنیم.
۱. حوزهٔ تحقیقاتی خود را مشخص کنید
ابتدا باید حوزهٔ تحقیقاتی خودتان را مشخص کنید. این حوزه باید با زمینه‌های تحقیقاتی اساتید یا مؤسسه‌های اعطاکنندهٔ اسکالرشیپ هم‌سو باشد.
پروژه‌های تحقیقاتی فعال در دانشگاه‌ها یا مؤسسه‌های تحقیقاتی را جست‌وجو کنید. توصیهٔ کاربردی اینکه برای کسب اطلاعات بیشتر دربارهٔ پروژه‌ها به وب‌سایت‌های رسمی دانشگاه‌ها و پلتفرم LinkedIn مراجعه کنید.
۲. میان اسکالرشیپ‌های موجود جست‌وجو کنید
بسیاری از دانشگاه‌ها اطلاعات مربوط به بورسیه‌های تحقیقاتی را در بخش‌های تحصیلات تکمیلی یا دپارتمان‌هایی مشخصی در وب‌سایت رسمی خود اعلام می‌کنند.
وب‌سایت‌ها و پایگاه‌های اطلاعاتی مرتبط، مانند FindAPhD، ProFellow و Scholarship Positions هم اطلاعاتی به‌روز و مفید ارائه می‌دهند.
۳. پروپوزال تحقیقاتی خود را آماده کنید
پروپوزال تحقیقاتی واضحی بنویسید که شامل اهداف پژوهش، روش‌شناسی، نوآوری و تأثیرات احتمالی آن باشد. تأکید می‌کنیم که این پروپوزال باید با اهداف و اولویت‌های نهاد اعطاکنندهٔ اسکالرشیپ هم‌سو باشد.
۴. با اساتید و سوپروایزرها ارتباط برقرار کنید
اساتیدی که در حوزهٔ تحقیقاتی مورد نظر فعالیت می‌کنند پیدا نمایید، و با ارسال ایمیلی حرفه‌ای از آن‌ها راهنمایی و پشتیبانی بخواهید. این راهنمای نوشتن ایمیل به اساتید خارجی را حتماً مطالعه کنید.
در ایمیلی که برای استاد یا سوپروایزر ارسال می‌کنید باید علاقه‌مندی خود به فعالیت‌های پژوهشی ایشان، سوابق تحصیلی خودتان و ایده‌های تحقیقاتی‌تان را به‌طور مختصر و مفید بنویسید.
۵. مدارک لازم را تهیه کنید
مهم‌ترین مدارکی که برای دریافت اسکالرشیپ تحقیقاتی باید آماده کنید عبارت‌اند از:
- مدرک تحصیلی: برای دریافت این بورسیه‌ها باید در مقطع کارشناسی‌ارشد یا دکتری پذیرفته شده باشید.
- رزومهٔ تحصیلی: این رزومه باید شامل اطلاعاتی دربارهٔ سوابق تحصیلی، مقاله‌های منتشر شده و پروژه‌های تحقیقاتیِ قبلیتان باشد.
- پروپوزال تحقیقاتی: پروپوزال تحقیقاتی قوی و مرتبط با حوزه‌های مورد علاقه نهاد اعطاکنندهٔ بورسیه ارائه بدهید.
- توصیه‌نامه: ارسال ۲ یا ۳ توصیه‌نامه از اساتید شناخته‌شده و بین‌المللی شانس دریافت بورسیه را افزایش می‌دهد.
- تسلط به زبان کشور مقصد: تسلط به زبان رسمی کشور مقصد از شرایط اصلی در اخذ اسکالرشیپ است. بنابراین باید نمرهٔ بالایی در آزمون آیلتس، تافل یا سایر آزمون‌های مربوطه داشته باشید.
۶. درخواست اسکالرشیپ را ارسال کنید
فرم‌های درخواست بورسیه را کامل و دقیق پُر کنید. همهٔ مدارک درخواستی را قبل از مهلت تعیین‌شده برای نهاد مربوطه ارسال نمایید. بعد از ارسال درخواست هم وضعیت آن را پیگیری کنید.
نکتهٔ مهم اینکه بعضی نهادهای اعطاکنندهٔ اسکالرشیپ مصاحبه هم برگزار می‌کنند. در این مصاحبه متقاضی باید معمولاً دربارهٔ پروپوزال تحقیقاتی و اهدافش توضیحات کامل و واضحی بدهد. توصیه می‌شود پرسش و پاسخ‌های احتمالی را از قبل تمرین کنید.
زندگی دانشجویی در کشورهای خارجی چگونه است؟
زندگی دانشجویی در کشورهای خارجی تجربه‌ای هیجان‌انگیز و در عین حال پُرچالش است. دانشجویان بین‌المللی علاوه‌بر تحصیل، با فرهنگی جدید آشنا می‌شوند، و مهارت‌های شخصی و اجتماعی کسب می‌کنند.
شرایط زندگی در هر کشوری فرق دارد، بنابراین نسخهٔ واحدی برای چگونگیِ تطابق با محیط جدید برای همهٔ دانشجویان بین‌المللی وجود ندارد. مواجهه با هر زبان، سبک زندگی، و روش آموزشی جدیدی پیچیدگی‌های خودش را دارد.
در ادامهٔ این مقاله به بعضی از مهم‌ترین جنبه‌های زندگیِ دانشجویی در کشورهای خارجی می‌پردازیم.
دانشجویان بین‌المللی کجا اقامت می‌کنند؟
انتخاب محل اقامت از اولین تصمیمات مهمی است که دانشجوی بین‌المللی در بدوِ ورودش به کشور مقصد یا حتی پیش از آن باید بگیرد. بعضی از گزینه‌های اقامتی رایج برای دانشجویان عبارت‌اند از:
- خوابگاه‌های دانشجویی: این گزینه برای بسیاری از دانشجویان راحت‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین گزینه است. خوابگاه‌های دانشگاهی معمولاً نزدیک محوطهٔ دانشگاه هستند، و همهٔ امکانات و خدمات لازم، از جمله نظافت، امنیت و اینترنت را در اختیار دانشجویان قرار می‌دهند.
- خانه یا آپارتمان شخصی: دانشجویان در صورت تمایل به زندگی مستقل‌تر باید سراغ اجارهٔ خانه یا آپارتمان بروند. این گزینه گران‌تر از خوابگاه است، اما آزادیِ عمل بیشتری به دانشجو می‌دهد.
انتخاب گزینهٔ مناسب به شرایط، نیازها و اولویت‌های فردی بستگی دارد. خوابگاه‌های دانشگاهی برای دانشجویان تازه‌وارد که نمی‌خواهند نگران مسائل مختلف زندگی در کشور جدید باشند، انتخابی مناسب است.
از سوی دیگر، اجارهٔ خانه استقلال بیشتری به دانشجو می‌دهد، اما مسلماً هزینهٔ بالاتری دارد. یافتن هم‌خانه و برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای دخل‌وخرج در طول تحصیل هزینه‌ها را کاهش می‌دهند.
هزینهٔ زندگی دانشجویی چقدر است؟
هزینه‌های زندگی دانشجویی بسته به کشور و شهر محل تحصیل متفاوت است. این هزینه‌ها عموماً شامل مسکن، خوراک، حمل‌ونقل، بیمه و سایر نیازهای شخصی هستند.
مسلماً هزینهٔ زندگی در شهرهای بزرگ و پایتخت‌ها نسبت به شهرهای کوچک‌تر بیشتر است. در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی، هزینهٔ جاری زندگی، به‌ویژه در شهرهایی مانند لندن و نیویورک، بالاتر از کشورهای آسیایی و اروپای شرقی است.
توصیه می‌شود برای تأمین هزینه‌های زندگی در خارج از کشور برنامه‌ریزی و مدیریت مالیِ دقیقی داشته باشید. این‌ها چند نکتهٔ مهم برای مدیریت بهتر بودجه هستند:
- نیازهایتان را اولویت‌بندی کنید.
- تخفیف‌های دانشجویی و کمک‌های مالی موجود را جست‌وجو کنید.
- برای اقامت در خارج از کشور از گزینه‌های مسکن مقرون‌به‌صرفه استفاده نمایید.
- این راهنمای ابرادین دربارهٔ بودجه‌بندی برای مهاجرت تحصیلی را بخوانید.
دانشجویان بین‌المللی در بسیاری از کشورها مجاز به کار حین تحصیل هستند. این کار پاره‌وقت منبع درآمدی برای پوشش هزینه‌های اضافی است. با این حال، باید مراقب باشید شغل‌های دانشجویی تأثیری منفی روی عملکرد تحصیلی‌تان نگذارند.
دانشجویان بین‌المللی چه فرصت‌های شغلی بعد از تحصیل دارند؟
دانشجویان بین‌المللی بعد از فارغ‌التحصیلی می‌توانند از فرصت‌های شغلی موجود در کشور میزبان استفاده کنند و مشغول به تحصیل شوند. اما این اقامت و اشتغال قوانین، شرایط و محدودیت‌های خاصی دارد.
برای نمونه در کشورهای کانادا و استرالیا برنامه‌هایی وجود دارند که به دانشجویان فارغ‌التحصیل اجازه می‌دهند به‌عنوان کارآموز یا در موقعیت‌های حرفه‌ای شغلی کار کنند. برای اطلاعات بیشتر این راهنمای ابرادین دربارهٔ کارآموزی در اروپا را بخوانید.
بسیاری از کشورهای میزبان به دانشجویان بین‌المللی که بعد از فارغ‌التحصیلی در آن کشور شغلی پیدا کرده‌اند، امکان درخواست اقامت دائم می‌دهند. این مجوز در کشورهایی با نیاز به نیروی کار ماهر مانند کانادا و استرالیا معمول‌تر است.
بنابراین توصیه می‌شود دانشجویان بین‌المللی هنگام تحصیل روی شبکه‌سازی مؤثر و به‌دست‌آوردنِ تجربهٔ کاریِ مرتبط تمرکز کنند تا شانس خود را برای اخذ اقامت دائم بالا ببرند.
در این مقالهٔ ابرادین دربارهٔ اقامت در کشورهای اروپایی بعد از فارغ‌التحصیلی شرایط پنج کشور پُرطرف‌دار میان دانشجویان ایرانی –آلمان، فرانسه، هلند، اتریش و ایتالیا– را به‌طور مفصل بررسی کرده‌ایم.
جمع‌بندی
این راهنمای کامل ابرادین دربارهٔ مهاجرت تحصیلی شامل مراحل انتخاب بهترین کشور برای اپلای، چگونگی گرفتن پذیرش، ویزای تحصیلی، بورسیه تحصیلی یا اسکالرشیپ، و شرایط اخذ اقامت دائم بعد از فارغ‌التحصیلی است.
این مقاله را بادقت مطالعه کنید، و برای کسب اطلاعات بیشتر روی لینک‌هایی کلیک کنید که در متن ارائه داده‌ایم. هر لینکی شما را به راهنمایی کامل‌تر و دقیق‌تر دربارهٔ آن مطلب مشخص هدایت می‌کند.
در نهایت هر سؤالی دربارهٔ مهاجرت تحصیلی به کشورهای مختلف، ویزای تحصیلی، و بورسیه‌ها و اسکالرشیپ‌ها دارید لطفاً پایین همین صفحه کامنت بگذارید. کارشناسان و مشاوران ابرادین در اولین فرصت پاسخگویتان خواهند بود.
